خالق «ناخدا خورشید» درگذشت

به گزارش آی‌فیلم، ناصر تقوایی فیلمساز صاحب‌نام امروز در تهران و به‌دلیل عوارض ناشی از بیماری و کهولت سن که در سال‌های اخیر او را خانه‌نشین کرده بود، چشم از جهان فروبست.

ناصر تقوایی خود در نوشتاری بیوگرافی‌اش را این چنین شرح داده بود: «تابستان سال ۱۳۲۰ خورشیدی، در گرمای جنگ جهانگیر دوم، در قلب جنگلی از نخل‌های ستبر سبز، در یک روستای عرب‌نشین زاده شدم. در کودکی یک سیاح حرفه‌ای بودم و همراه پدر به دوردست‌ترین بندرهای دریای جنوب سفر کردم و هرکلاس ابتدایی را در شهری و دهکوره‌یی خواندم و هفت سال بعد که به زادگاه خودم برگشتم در عالم خیال یک سندباد نوجوان بودم. در مدرسه به ادبیات علاقه داشتم، اما ریاضی خواندم. در جوانی داستان کوتاه می‌نوشتم و فریفته‌ی شیوه‌های نو بودم، اما باز نمی‌دانم چه شد که از سینما سر درآوردم.

در این مسیر به آدم‌های دانا برخوردم و صحنه‌های جالب، ولی زندگی خودم هیچ صحنه‌ی جالبی ندارد. تنها شانس من در زندگی شاید این بوده که با یک تولد ناخواسته شصت سال تمام مثل یک آدم زیادی در کنار یک ملت کهنسال زندگی کرده‌ام. دوازده داستان کوتاه، سیزده فیلم گزارشی و مستند، سه فیلم کوتاه داستانی، شش فیلم بلند سینمایی و یک مجموعه‌ی شانزده ساعته‌ی تلویزیونی در کارنامه‌ی من دیده می‌شود. به اضافه‌ی یک مجموعه‌ عکس و اسلاید از طبیعت و زندگی و فرهنگ این مرز پرگهر، در هزار و یک نما. با اینهمه از دور تنبل جلوه می‌کنم. چرا که در این ده ساله، به دلایلی که ناگفتنش بهتر، کارهای تازه‌ی مرا نه کسی خوانده، نه کسی دیده ... »

ناصر تقوایی از چهره‌های ماندگار سینمای ایران و خالق آثار شاخصی چون «آرامش در حضور دیگران»، «صادق کرده»، «ناخدا خورشید»، «ای ایران» و «کاغذ بی‌خط» بود. او پس از توقف ساخت دو پروژه‌ ناتمام خود، «زنگی و رومی» و «چای تلخ»، مستند کوتاه «تمرین آخر» را درباره‌ تعزیه کارگردانی کرد.

در سال ۱۳۸۳ شورای ارزشیابی هنرمندان وزارت ارشاد به پاس سال‌ها فعالیت هنری، مدرک درجه‌ یک هنری کشور (معادل دکترا) را به او اعطا کرد. همچنین، در جشن سیزدهم خانه سینما تندیس شایستگی برای یک عمر دستاورد هنری به وی اهدا شد و جشن چهاردهم انجمن فیلم کوتاه نیز با تقدیر از این هنرمند بزرگ همراه بود.